Socjolog, specjalizuje się we współczesnej historii Żydów aszkenazyjskich i Polski, retoryce postprawdy oraz socjologii uprzedzeń i negowania ludobójstwa Żydów w czasie II WŚ. Jego rozprawa doktorska z 2022 r. nosi tytuł „Polski dyskurs publiczny o Zagładzie, 1944-2000: perspektywa socjologiczna”.

Jego publikacje naukowe obejmują „Uszczegółowić to, co uniwersalne: nowe tożsamości polskich Żydów i nowe ramy analizy” (New Jewish Identities, CEU Press, 2003), „Konstruowanie tożsamości żydowskiej w Polsce postkomunistycznej” (East European Jewish Affairs, 2001) i „Jak przydatna jest koncepcja postprawdy w analizie negowania ludobójstwa?” (Zoon Politikon, Collegium Civitas, 2017).

Poza działalnością akademicką pracował między innymi jako kierownik projektu w programie Zarządzanie Transformacjami Społecznymi (MOST) w UNESCO, lektor języka angielskiego TEFL/ESP na Uniwersytecie Paris Descartes oraz konsultant ds. komunikacji historycznej w Muzeum Powstania Warszawskiego. Otrzymał nagrodę od Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej za wkład w Patriotyczną Grę Komunikacyjną, której celem było upowszechnianie historii Armii Krajowej wśród młodszego pokolenia.

Przetłumaczył na język angielski m.in. O Żegocie: relacja poufna sprzed pół wieku śp. Władysława Bartoszewskiego. Ostatnio, wraz z Benjaminem T. Jonesem, współredagował publikację Historia w świecie postprawdy: teoria i praktyka (Routledge, 2021).