Zmiany klimatyczne wymagają od nas działania na wielu poziomach – od polityki po codzienne nawyki. W najnowszym odcinku podcastu „Społeczny Klimat” poruszamy temat edukacji klimatycznej i jej kluczowej roli w kształtowaniu bardziej zrównoważonego świata.

W tym odcinku rozmawiamy o:

• Projekcie WISE – interdyscyplinarnym podejściu do edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju.
• Współpracy nauki z biznesem – przykład Green Academy, studiów podyplomowych Collegium Civitas, wspierających zieloną transformację.
• Roli odpowiedzialnej komunikacji i reklamy w zmianie nawyków społecznych.
• Wyzwaniu, jakim jest dezinformacja klimatyczna i jak jej przeciwdziałać.

Goście odcinka:

dr Katarzyna Iwińska – socjolożka i ekspertka w międzynarodowych projektach badawczych.
Grażyna Skarżyńska – specjalistka od odpowiedzialnej komunikacji i etyki w reklamie.

Rozmowę prowadzi red. Karolina Opolska.

Pozostałe odcinki znajdziecie zebrane na playliście Społeczny klimat w serwisie Youtube.

_____________

Projekt „Podcasty i filmy popularyzujące nauki socjologiczne – rozwój kanału Civitas on Air” został dofinansowany ze środków budżetu państwa przyznanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu „Społeczna odpowiedzialność nauki II – Popularyzacja nauki”.

______________________________________________________

Transkrypcja odcinka

Intro: Słuchasz podcastu Civitas on Air. Civitas on Air – nauka w zasięgu ręki.
W codziennym biegu łatwo zapomnieć, że zmiany klimatyczne dotyczą nas wszystkich.
W podcaście „Społeczny Klimat” rozmawiamy o tym, jak my, jako społeczeństwo i każdy
z nas osobno możemy budować lepsze jutro. Znajdziecie tu omówienie wyników badań społecznych, które prowadzone są na rzecz klimatu i zrównoważonego rozwoju, bo wiemy jak ważne jest myślenie systemowe, interdyscyplinarne i skierowane ku przyszłości.

Karolina Opolska (KO): Dzień dobry, bardzo miło mi się z Państwem spotkać w kolejnym odcinku podcastu “Społeczny klimat”. Dzisiaj porozmawiamy o edukacji dla klimatu, a gościniami są dr Katarzyna Iwińska, socjolożka ekspertka w międzynarodowych projektach badawczych dotyczących transformacji energetycznej oraz Grażyna Skarżyńska, kierowniczka specjalności komunikacja zintegrowana, wykłada m.in. etykę w reklamie, reklamę odpowiedzialną i strategię komunikacji również Collegium Civitas. Ja się nazywam Karolina Opolska, będę miała przyjemność tę rozmowę poprowadzić. No i co, zaczynamy.
Pierwsze moje pytanie do doktor Katarzyny Iwińskiej. Dlaczego edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju jest kluczowa w walce z kryzysem klimatycznym?

Katarzyna Iwińska (KI): To jest temat, który jest związany z kryzysem klimatycznym, czyli jeśli mamy politykę “Fit for 55”, czyli gotowi na obniżenie emisji gazów cieplarnianych i to jest na poziomie polityk, na poziomie decyzji strategicznych i międzynarodowych i polskich, to nie wyobrażam sobie, żeby decyzje były podejmowane tylko odgórnie, ale także muszą mieć wsparcie i zrozumienie społeczne. Dlatego trzeba trochę nadrobić wiedzę, bo wydaje się jednak, że w społeczeństwie polskim, ale nie tylko w Polsce, ta edukacja ekologiczna była przez jakiś czas w… może nie w odwrocie, bo oczywiście specjaliści rozwijają tę dziedzinę bardzo dobrze, ale w takim popularnym odbiorze uznawana właśnie jako coś dla specjalistów environmentalistów tylko, albo jakichś aktywistów. Natomiast, jak wiadomo życie na Ziemi jest oparte o bioróżnorodność, o dobre, czyste powietrze i bez wiedzy na temat złożoności tych procesów i na temat potrzeby ochrony natury, środowiska i przyrody my po prostu nie przetrwamy i nasz dobrostan nie będzie mógł, czy nasze życie nie będzie mogło być takie, jak było do tej pory, w miarę wygodne. Więc edukacja ekologiczna z założenia, czy edukacja dla zrównoważonego rozwoju ma nadrabiać tę lukę, która do tej pory na różnych etapach edukacji istniała, bo ma pokazywać interdyscyplinarność i ma pokazywać, że zarówno ważny jest rozwój gospodarczy, jak i rozwój społeczny, jak i ochrona środowiska czy rozwój przyrody.

KO: To teraz kwestia reklamy i etyki w reklamie, która tak jednoznacznie z kwestią ochrony środowiska i edukacji klimatycznej się nie kojarzy dlatego zapytam Cię Grażyno, jak odpowiedzialna komunikacja i etyka w reklamie mogą wspierać edukację klimatyczną?

Grażyna Skarżyńska (GS): Mogą wspierać, Nie jest to łatwe, dlatego że my jako konsumenci nie posiadamy dobrej wiedzy, takiej ugruntowanej dobrej wiedzy. Jesteśmy też bombardowani olbrzymią ilością faktów, a z drugiej strony istnieje wielka pokusa, żeby z reklamą i z komunikacją od różnych marek, jakby doklejać się do tematu katastrofy klimatycznej, który jest bardzo ważny dla nas jako konsumentów. Badania, które prowadziliśmy w Ośrodku Badań nad Przyszłością Collegium Civitas na temat marki zaangażowanej, pokazały nam, że właśnie katastrofa klimatyczna jest jednym z obszarów, który budzi w ludziach największe emocje. To był jeden z trzech najważniejszych, po wojnie w Ukrainie i po jeszcze żywej pamięci dotyczącej COVID-u. I to było trzecie miejsce, więc po pierwsze to jest bardzo ważne, po drugie to też był obszar, który według wyników tego badania pokazuje, że ma wielką gotowość do zmian nawyków, zachowań. Nasi respondenci deklarowali nam, że jeśli chodzi o to, co zrobili, to zmienili swoje nawyki zakupowe, swoje zwykłe nawyki codziennego życia i był to najwyższy wskaźnik we wszystkich obszarach, w których realne działanie konsumenci deklarowali jako takie, które należy zrobić. Natomiast też warto pamiętać o tym, że reklama jest częścią działalności gospodarczej i my jako konsumenci już bardzo dobrze wiemy, że to nie chodzi tylko i wyłącznie o reklamę, chodzi o to, jak marki działają. My poznajemy marki i traktujemy je nie jako znaki towarowe, tylko jako… byty, które składają nam jakieś obietnice i jeśli one nam składają te obietnice, to chcemy żeby te obietnice były dostarczane. I wszystkie badania, które mamy, czy my robiliśmy, czy badania HAVAS’a Meaningful Brands mówią o tym, że jesteśmy sceptyczni i dosyć powiedziałabym nieufni w stosunku do pustych deklaracji, dlatego konsumenci pokazują, że to nie chodzi tylko o reklamę, chodzi o działanie marek, chodzi o biznes jaki one prowadzą. W związku z tym jak reklama może wpływać na edukację w obszarze klimatycznym, w obszarze zrównoważonego rozwoju? Przede wszystkim przekazywać prawdziwe informacje na temat tego, jak przedsiębiorstwa i jak marki zmieniają swoje działanie, bo to o działanie chodzi, komunikacja i reklama jest zawsze tym drugim krokiem.

KI: To bardzo ciekawe i ważne, co powiedziałaś, że ludzie zmieniają swoje zachowania czy nawyki pod wpływem reklam.

GS: Pod wpływem informacji o katastrofie klimatycznej jest to dla nich bardzo, bardzo ważne.

KI: Tak tak. Tylko właśnie badania pokazują, że zmieniamy tylko te proste zachowania, te z najważniejszych zachowań, czyli takich najbardziej wpływających na klimat niestety nam jest trudno. Na przykład jedną z takich informacji, które niedawno – zresztą zachęcam do zajrzenia, do odwiedzenia wystawy “Przyszłość jest dziś” w Centrum Nauki Kopernik, gdzie właśnie jest hierarchia różnych zachowań. My też robiliśmy badania na temat zachowań proekologicznych i okazuje się, że jedzenie mięsa, gdyby wszyscy przeszli na weganizm, wszyscy, na całym świecie…

KO: To problem by nam się rozwiązał sam.

KI: Może nie w stu procentach ale 20% problemu emisji gazów cieplarnianych byłoby załatwionych. 20% to jest bardzo dużo. No ale właśnie chodzi o tę, tak jak mówisz, komunikację i etyczność komunikacji. Ale też sprawstwo, ten wpływ jaki ma reklama, marketing i komunikacja biznesu i przemysłu.

KO: Chciałabym Cię Kasiu, zapytać o projekt WISE, czyli projekt o edukacji dla zrównoważonego rozwoju. Ty zaraz podasz pełną nazwę tego projektu, ja się nie podejmuję. I chciałam zapytać jaki był udział partnerów właśnie w projekcie WISE i jak to dziś wygląda w praktyce w Polsce i w Europie?

KI: WISE, czyli Widening Interdisciplinary Sustainability Education, projekt, który trwał ponad dwa lata, był we współpracy z partnerami z pięciu krajów Unii Europejskiej między innymi Portugalczycy, Grecy, Szwedzi, Brytyjczycy… I Polska też była oczywiście, liderem. I to był projekt akademicki jednak, ale… doprosiliśmy jednego eksperta do spraw biznesu także po to, żeby to sustainability, tę zrównoważoność czy edukację dla zrównoważonego rozwoju pokazywać właśnie w wielu perspektywach. Bo jak się okazuje, każdy z nas myśli o edukacji, ci co się zajmują oczywiście edukacją ekologiczną, edukacją dla zrównoważonego rozwoju, ale jednak mamy takie tunele myślowe, ze względu na swoją branżę. Można powiedzieć, że socjalizacja edukacyjna nas tak wyprofilowała. I w projekcie WISE, przeglądam tę książkę, bo ona jest takim efektem zresztą zachęcam do zajrzenia na stronę Collegium Civitas. Każdy z ekspertów, każdy zespół ekspertów z projektu był odpowiedzialny za trochę inną dziedzinę. Czyli na przykład Grecy zajmujący się na Agriculture University of Athens agronomią, czy rolnictwem i ekonomią, pracowali nad tym, jak z rolnikami współpracować i jakie są dylematy, także etyczne, dotyczące zrównoważonego rozwoju w rolnictwie, w produkcji np. organic food, czyli żywności organicznej. Byli także eksperci biolodzy, geolodzy właśnie tak na pograniczu już dwóch dziedzin, którzy się zajmowali etyką wydobywczą i etyką wydobycia minerałów w różnych miejscach na świecie. To jest zupełnie inny temat, bardzo odległy od rolnictwa, ale jednak też związany właśnie z problemem tego, że potrzebujemy kolejnych zasobów, na przykład litu do baterii samochodów elektrycznych na przykład. Lit jest w miejscach, gdzie albo jest trudny do wydobycia albo z kolei ludzie mieszkają, uprawiają ziemię. Tu jest połączenie z rolnictwem i to się wiąże z jakimiś ograniczeniami dla nich w tej chwili. Co jest ważniejsze? Czy człowiek, który pracuje teraz, uprawia ziemię właśnie w ekologiczny sposób, czy jednak ta niskoemisyjność samochodów a zatem wydobycie litu i coraz więcej ograniczenie możliwości pracy na ziemi w danym terenie całych społeczności albo nawet całego kraju. Także mówiliśmy o przypadku Białowieży, bo to jest niezwykle ciekawy i bardzo szeroko omawiany na świecie projekt. Unia Europejska, czy kraje Unii Europejskiej są najbardziej zagrożone utratą bioróżnorodności, w sensie głównie chodzi o zalesienie. Mamy bardzo niewiele takich lasów pierwotnych w Europie więc Białowieża jako taka… wisienka na torcie europejskich lasów jest naprawdę wyjątkowa. Oczywiście są lasy w Amazonii, które też są wycinane i tutaj właśnie znowu konflikt z biznesem czy mieć, czy być, tak można powiedzieć. Krótko mówiąc projekt WISE był bardzo ciekawym dla mnie doświadczeniem spotkania wielu ekspertów, naukowców, którzy zajmują się różnymi tematami z perspektywy ich dyscyplin. I my próbowaliśmy, a nawet mi się wydaje, nam się trochę udało stworzyć podręcznik, w którym połączyliśmy wielodziedzinowość problemów jakim jest edukacja dla zrównoważonego rozwoju, po to, żeby każdy z naszych partnerów, ale nie tylko partnerzy, mogli wykorzystywać te przypadki, te analizy, te materiały edukacyjne do edukacji i na biologii. I w Northampton University jest taki Departament Innowacji Społecznych, więc tam też nasze przypadki, nasz podręcznik był i uczyliśmy tam studentów. I w Szwecji, gdzie studenci uczą się ekologii i leśnictwa. I w Grecji, gdzie uczą się rolnictwa czy agronomii. Więc to jest wpływ wszystkich partnerów i efekt, jaki mamy, to podręcznik WISE, który w Collegium Civitas także był wykorzystywany do uczenia o konkretnych przypadkach, nie wszystkich, ale także właśnie model biznesowy używany, tak zwany termin ekonomii cyrkularnej, włączania też osób niepełnosprawnych do pracy, tak żeby pokazać też, jakie są dobre rozwiązania dobre praktyki w Europie i w Polsce. I nie tylko w edukacji, ale właśnie w praktyce.

KO: To skoro mówisz Kasiu, o dobrych praktykach i konkretnych przykładach, to chciałam Grażynę zapytać o takie właśnie konkretne przykłady wykorzystania reklamy i PR-u do promowania zrównoważonego rozwoju i edukacji dla zrównoważonego rozwoju.

GS: Takich przykładów na szczęście mam coraz więcej, ale ja bym chciała jeszcze trochę redefiniować to pytanie, czyli to o przykładach dobrych działań, które… wpływają na zmiany zachowań i są komunikowane do swoich odbiorców. I takich przykładów jest sporo na polskim rynku. Jest kilka, które wydają mi się być absolutnie wzorcowe. Bardzo lubię mówić o firmie 4F, która wszyscy wiemy, że jest to firma produkująca odzież sportową, natomiast ta firma, ta marka wbudowała w swoje działanie myślenie o gospodarce obiegu zamkniętego i on zachęca, nie tylko sprzedaje swoje artykuły, ale zachęca swoich klientów do tego, żeby ubrania swojej firmy oddawali w momencie, kiedy z nich nie korzystają, oddawali z powrotem do sklepów. Można to też zrobić online’owo. Firma współpracuje z inną marką “Ubrania do oddania”. Z jednej strony zamyka się ten cykl, bo sprzedawane ubrania dostają drugie życie. Są reperowane i jeszcze raz przywracane do obiegu, a z drugiej strony firma 4F zobowiązuje się do przekazywania środków na rzecz fundacji. Jednocześnie marka “ubrania do oddania” wspiera programy, wspiera różne NGO-sy w ich działaniach. Jeden z przykładów gdzie komunikacja jest tym narzędziem dotarcia, narzędziem komunikowania i zachęcania klientów do zmiany zachowań na bardzo pro-planetowe, pro-życiowe, pro-ekologiczne, ale jest to wpisane w model biznesowy. I o takie rzeczy myślę, że w projekcie WISE chodziło, że to nie są kwiatki przyczepione do kożucha, bo jest nam z tym ładnie lub wygodnie, ale że to wszystko składa się w całość.

KI: To jest bardzo fajny przykład, bo wydaje mi się, że coraz więcej firm, sama też oddawałam buty kupując inne, ale też bez kupowania można po prostu w sklepie jak się widzi możliwość oddawania starych ubrań albo zużytych butów. Wiadomo, że teraz można oddać do szewca, ale czasami jednak już się chce rzeczywiście wyrzucić te buty. Natomiast firmy np. obuwnicze mogłyby to, i tak wiem, że już się dzieje, sama też widziałam. To się tworzy pewne nawyki, pokazując, że tutaj mamy pudełko tak jak się zaczynało od recyklingu, segregacji śmieci. Najpierw było mnóstwo tych śmietników i do końca ludzie nie wiedzieli o co chodzi, a potem w ramach wielu lat edukacji, dla nas to jest oczywistość, ja się denerwuję, jak nie mogę znaleźć żółtego śmietnika na plastik.

GS: Ale to, co jest jeszcze bardzo ważne, to jest to, że nasze badanie “Marka Zaangażowana” powiedziało, że my jako konsumenci absolutnie mamy tego świadomość. Jeśli się pyta, co to znaczy zaangażowanie marki, to ludzie mówią, odpowiadają niech marka podejmuje trudne tematy, niech działa na rzecz planety i zrównoważonego rozwoju, ale w obrębie swoich kompetencji. Czyli de facto nie mówimy, znaczy jakby czekamy na to, że jeśli ktoś zajmuje się ubraniami, niech ogarnie ten problem bardzo, do końca, jakby zaczynając od siebie. Jeśli ktoś zajmuje się… dostarczaniem jedzenia, czy dostarczaniem usług telekomunikacyjnych to przede wszystkim niech działa we własnej dziedzinie. Piękne jest takie, to można robić na bardzo różnych poziomach, jest jeden z pięknych programów edukacyjnych dotyczących wody, który realizowany jest przez Miejskie Przedsiębiorstwo Wodno-Kanalizacyjne we Wrocławiu, gdzie stworzono program edukacyjny dla szkół, gdzie specjaliści uczą na temat wody, oszczędzania wody i znaczenia wody w naszym życiu. To są bardzo, bardzo różne rzeczy, ale sygnał jest prosty. Tam gdzie działasz, tam zmieniaj siebie, komunikuj się po to, żeby wywoływać zmiany w zachowaniach swoich klientów, pokazuj co robisz, a nie chwal się tym. Niech to nie będzie puste. Nie podczepiaj się do popularnych inicjatyw. Rób to, gdzie ty działasz.

KI: Specjalizujesz się. Tak, tak, to rzeczywiście jesteśmy też wyczuleni. To wynika z moich badań, które robiliśmy ostatnio na temat technologii wodorowych. I to była promocja zielonej gospodarki, zielonej energii i między innymi planów na wdrażanie samochodów czy motoryzacji czy wodoru w transporcie. I bardzo ciekawie w fokusach, czyli w takich grupowych wywiadach, wyszło to jak bardzo konsumenci czy obywatele są krytyczni wobec samych pochwał i samych pozytywów przedstawianych w produkcjach reklamowych, które tam testowaliśmy, a od razu taka podejrzliwość się nam włącza, no ale dlaczego tutaj jest tak pozytywnie, ale co w takim razie jest negatywnego. Tak samo jesteśmy krytyczni wobec szczególnie biznesu i szczególnie różnych marek, lubimy, nie lubimy ale jednak jesteśmy krytyczni no bo… nie ufamy. Mówimy sprawdzam. Często mówimy sprawdzam.

KO: Rozmawiamy o rynku, rozmawiamy o edukacji, więc narzuca się pytanie, co z decydentami bo tak naprawdę właściwie, no może nie wszystko, ale bardzo, bardzo wiele zależy właśnie od naszych decydentów. I ty, Kasia, należysz do Zespołu do spraw prac nad strategicznym planem działań w zakresie edukacji ekologicznej przy Ministerstwie Klimatu i Środowiska. Więc czy to oznacza że do naszych decydentów już dotarło jak ważny to jest temat i jak pilnie należy się nim zająć?

KI: Jak najbardziej. Już wcześniej pewnie dotarło. To jest zespół powołany niedawno dopiero w tym roku, w połowie tego roku. Ale rzeczywiście jest bardzo dużo do zrobienia, bo okazuje się, że lokalnie, czy regionalnie, czy nawet właśnie w takiej mikroskali jak mamy w Collegium Civitas, czy w różnych instytucjach, z którymi współpracujemy i uczymy, to się dzieją naprawdę bardzo ciekawe rzeczy. I na przykład na Śląsku mamy też w zespole ekspertów, jest profesor Piotr Skubała ze swoim zespołem, już tam wszystkich nazwisk nie będę wymieniała. Tam jest taka idea, którą my też próbujemy wdrożyć w Collegium. Idea włączania edukacji ekologicznej czy klimatycznej, różne są nazwy czy dla zrównoważonego rozwoju, tam mówi się o edukacji klimatycznej, na wszystkich poziomach od przedszkola do szkoły średniej we wszystkich zajęciach, które się odbywają czyli żeby każdy nauczyciel, to idea jest idealistyczna, żeby każdy nauczyciel włączył jakiś element edukacji proklimatycznej do swojego przedmiotu. I to chodzi o to, żeby uczniowie rozumieli wagę tego problemu, ale także rozumieli ideę, że to jest interdyscyplinarne właśnie, czyli żeby wyjść poza to myślenie w kategoriach dyscyplin, jak my jesteśmy ukształtowani, tak jak powiedziałam na samym początku. Ministerstwo Klimatu i Środowiska teraz pracuje nad strategicznym planem, który mam nadzieję zostanie wdrożony w przyszłym roku, ale to jest właśnie dopiero początek, no bo jak jest plan, równolegle współpraca ma też się przebiegać z Ministerstwem Edukacji, no bo tu chodzi o edukację formalną i nieformalną, czyli znowu na każdym etapie, na każdym poziomie, a my także pracujemy nad tym, żeby w ramach tego planu były uwzględnione różne branże – przemysł, właśnie też gospodarka, no bo transformacja energetyczna na przykład też nie może się odbywać bez tej edukacji, bez zrozumienia czym ma być zielona energia. Mówimy, wiadomo, też badania pokazują, że wszystko, co zielone, to nam się dobrze kojarzy, ale za chwilę też będzie to „sprawdzam”, „ale o co chodzi”? I teraz to” sprawdzam” trzeba dać społeczeństwu, różnym grupom na różnym poziomie wykształcenia dokładną, rzetelną wiedzę. Bo, i tutaj też jest ważny temat, który omawiamy w zespole, olbrzymi problem i olbrzymim wyzwaniem dla nas jest teraz dezinformacja. Dezinformacja dotyczy bardzo wielu obszarów ale dezinformacja klimatyczna rozrasta się geometrycznie w stopniu naprawdę niewyobrażalnym w ostatnim pięcioleciu, w ostatniej nawet dekadzie ale ostatnie pięć lat to jest… I im bardziej poważny jest problem związany z ochroną środowiska, ale mówię tutaj o transformacji na rzecz zeroemisyjności, tym większa podatność na dezinformację i polaryzację społeczeństwa w tym zakresie. Więc tutaj też ten temat jest zaadresowany, będziemy to omawiać pewnie w grudniu, w styczniu. No ale dezinformacja jest tylko jednym z wielu kłopotów. Na razie chodzi o takie myślenie, żeby włączyć jak najwięcej różnych grup i żeby to nie było tylko na poziomie edukacji formalnej ale nieformalnej, pozaformalnej, bo jest bardzo dużo, jak już powiedziałam kursów, studiów MBA klimatycznych, studiów podyplomowych dotyczących ESG, czyli raportowania na przykład, czyli dla różnych grup, ale to jest na razie dla grup zainteresowanych, A tu chodzi o to, żeby włączyć także te osoby, które jeszcze nie wiedzą, że to może być dla nich interesujące albo potrzebne.

KO: Chociaż ja sobie pozwolę, jeśli mogę, na taką anegdotę, bo obserwuję jak ta edukacja klimatyczna wygląda od najmłodszych lat na przykładzie moich dzieci. Jakiś czas temu rozmawiałam z koleżanką, która jako dziecko mieszkała chyba w Szwecji albo w Norwegii, w każdym razie w którymś z państw skandynawskich. No i opowiadała mi, jakim szokiem był dla niej powrót do Polski jako dziecka, no bo ona w tej Norwegii czy też Szwecji była nauczona, że papier właśnie się wyrzuca do papieru, plastik do plastiku i wróciła do Polski z rodzicami, poszła do polskiego przedszkola i miała do wyrzucenia kartkę i patrzy stoi kosz taki metalowy i podchodzi do pani i mówi, przepraszam, ale gdzie ja mam to wyrzucić? A pani mówi, no tutaj do kosza. Ona mówi, ale przecież to jest papier. To trzeba wyrzucić do kosza na papier. A pani przedszkolanka mówi, nie, to jest Polska, to się tak nie robi. A tymczasem minęło trzydzieści kilka lat i dla moich dzieci jest absolutnie oczywiste, że jeśli jest do wyrzucenia papier, to idzie do niebieskiego kosza, jeśli jest do wyrzucenia plastik to idzie do żółtego kosza. I w ogóle nie ma dyskusji, żeby było inaczej. To na koniec jeszcze zwracam się teraz do Grażyny. Dużo rozmawiałyśmy o etyce w reklamie i komunikacji, ale chciałabym Cię zapytać jakie jest znaczenie współpracy między nauką, a biznesem w tworzeniu edukacji skierowanej na praktyczne zmiany i tutaj na przykład o projekt Green Academy.

GS: Bardzo, bardzo chętnie chciałabym powiedzieć o Green Academy, bo jest to przykład programu, który został stworzony w Ośrodku Badań nad Przyszłością Collegium Civitas właśnie z myślą o tym, żeby dać bardzo rzetelną, sprawdzoną, klarowną wiedzę. Przeznaczyć ją, jakby skierować ją, właśnie do biznesu, szukać, znaleźć partnerów dla których zielona edukacja jest rzeczą priorytetową i razem z nimi zacząć działać przez edukację, ale działać od razu. Naszym partnerem, bo w tej chwili mamy już czwartą edycję Green Academy, przez te wszystkie edycje, jest Orange Polska. I w ramach tego projektu studiów podyplomowych dla pracowników Orange’a od dwóch edycji staramy się też zaprosić inne firmy. Pracujemy w tej chwili z Leroy Merlin także. Ale jakby celem tego wszystkiego jest to, żeby rzetelna, dobra, nakierowana na potrzeby biznesu wiedza trafiła do ludzi, którzy na co dzień działają i są odpowiedzialni za to, czy rzeczy w ramach biznesu będą się działy proekologicznie czy nie. I jeśli chodzi o Orange, to jest czwarta edycja, czyli masa krytyczna specjalistów wewnątrz organizacji jest taka, że mamy wszyscy wrażenie, że tam ta kaskadowość już zaczęła bardzo mocno działać i każda z edycji kończy się pracą, która z założenia jest pracą na prawdziwym briefie czyli nad prawdziwymi zadaniami, które wdrażane są w organizacji i cała wiedza, która jest podawana i która jest wypracowywana, taka najbardziej aktualna, najbardziej rzetelna i taka najbardziej przepracowana, jest poddawana weryfikacji tego, czy to od razu ma szansę i jak ma szansę wejść w praktykę biznesową i widzimy, że to działa. Więc z jednej strony to jest taki dobry przykład współpracy nauki i biznesu ponieważ wszystkie badania, które my mamy, specjaliści Collegium Civitas, których mamy na pokładzie, przekazują rzeczy, które są, powiedziałabym rzetelne, najbardziej jak tylko mogą być. A z drugiej strony mamy przykład tego, że biznes w tym przypadku nasi studenci Green Academy, angażują się w inicjatywy edukacyjne, po prostu uczą naszych studentów tego, jak w praktyce prowadzić zieloną edukację na przykład w nowych mediach. Jednym z takich projektów jest “ABC Eco Influencera”, gdzie specjaliści od komunikacji Orange’a i specjaliści zajmujący się w ogóle komunikacją w nowych mediach z tamtej strony plus rzetelna wiedza ekologiczna trafia do studentów po to, żeby oni w przyszłości kształtując opinie, rozmawiając z ludźmi, przekazywali to w najlepszy możliwy sposób i w sposób bardzo odpowiedzialny.

KO: Bardzo dziękuję Wam za dzisiejszą rozmowę. Grażyna Skarżyńska, kierowniczka specjalności komunikacja zintegrowana w Collegium Civitas, wykłada m.in. etykę w reklamie, reklamę odpowiedzialną i strategię komunikacji i dr Katarzyna Iwińska, socjolożka również Collegium Civitas i członkini zespołu do spraw prac nad strategicznym planem działań w zakresie edukacji ekologicznej przy Ministerstwie Klimatu i Środowiska. Ja Państwu bardzo dziękuję za uwagę i oczywiście zapraszam, dziękuję ogromnie I oczywiście zapraszam na kolejne odcinki podcastu “Społeczny klimat”. Kłaniam się nisko, Karolina Opolska.

Outro:
Projekt został dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Nauki w ramach programu “Społeczna odpowiedzialność nauki II – Popularyzacja nauki”. Dziękujemy za uwagę i jednocześnie zachęcamy do subskrybowania naszego podcastu „Civitas On Air”, który jest dostępny w popularnych serwisach streamingowych. Collegium Civitas znajduje się także na Facebooku Instagramie i portalu LinkedIn. Zachęcamy do śledzenia naszych profili.