Ur. 1956. Historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN, od 1998 wykładowca Collegium Civitas, od 1982 członek redakcji „Więzi”, przewodniczący Stowarzyszenia „Archiwum Solidarności”. W 1981 redaktor działu historycznego w „Tygodniku Solidarność”. W latach 1999-2006 członek Kolegium IPN, od 2011 Rady IPN. Członek Rady Muzeum Historii Polski, Rady Ośrodka „Karta”, Kolegium Europejskiego Centrum Solidarności. Laureat licznych nagród za opublikowane książki, m. in. im. Jerzego Giedroycia, im. Kazimierza Moczarskiego, im. Długosza, „Klio”. Od 2013 członek-korespondent PAN. Zajmuje się historią polityczną Polski w XX wieku. Jako badacz-historyk skupiał uwagę na trzech dziedzinach:

1. Historii politycznej Polski do 1945 r., zwłaszcza dziejach stronnictw politycznych i myśli politycznej. Do najważniejszych osiągnięć z tego zakresu należą książki „O kształt Niepodległej” (1989) oraz „Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty” (2011).

2. Dziejach ośrodków opozycji po 1956 r. Z tego zakresu pochodzi najwięcej opracowań, w tym monografie: „Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi” (2009), „Czas KOR-u. Jacek Kuroń i geneza Solidarności” (2011), „Rewolucja Solidarności 1980-1981” (2014), a także takie monografie, jak „Koło Posłów Znak w sejmie PRL” (2002), czy „Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956-1989” (1997).

3. Historii powojennej emigracji politycznej, zwłaszcza „Życie polityczne emigracji” (1999).