socjolog, absolwentka warszawskiej polonistyki, pracowała w Instytucie Kultury MKiSz, następnie na Uniwersytecie Warszawskim i w Polskiej Akademii Nauk. Zajmuje się socjologią wsi i problematyką kultury lokalnej, a także dyskursem transformacyjnym w polskiej socjologii. W ostatnich latach rozwija koncepcję socjologii organoleptycznej, w której podkreśla doniosłość podejścia naturalistycznego w naukach społecznych i konieczność rezygnacji z perspektywy określanej jako ego-cefalo-centryzm na rzecz nos-korpo-cyrkularyzmu.

Zrealizowała kilka grantów dotyczących kultury wiejskiej. Jest autorką ponad 300 publikacji, w tym kilkunastu książek, m.in.: „Kultura w społeczności lokalnej – podmiotowość odzyskana?” (PAN 2000), „Socjologia wsi polskiej” (WN PWN 2008), „W stronę socjologii ucieleśnionej” (WUW 2013), „Socjologia. Pytania podstawowe” (WN PWN).